O retrato de Veneza; ele
Medita, o convidado realizado
Cansado e perfeito de palavra
À mesa das Musas.

Virtude é virtù. Estes
Lábios debatem e louvam
Algum rico aforismo,
Uma delicada carne branca.

As mãos banais em tempos
Espessas com o sangue de Platão
(Mau gosto! mau gosto!) ajustam-se
Secamente contra as túnicas.

Geoffrey Hill. King Long. Harper Collins (1970).
Tradução minha.


The Venice portrait; he
Broods, the achieved guest
Tired and word-perfect
At the Muses' table.

Virtue is virtù. These
Lips debate and praise
Some rich aphorism,
A delicate white meat.

The commonplace hands once
Thick with Plato's blood
(Tasteless! tasteless!) are laid
Dryly against the robes.

la teologia niun'altra cosa è che una poesia di Dio

Dico che la teologia e la poesia quasi una cosa si possono dire, dove uno medesimo sia il suggetto; anzi dico più: che la teologia niun'altra cosa è che una poesia di Dio. E che altra cosa è che poetica fizione, nella Scrittura, dire Cristo essere ora leone e ora agnello e ora vermine, e quando drago e quando pietra, e in altre maniere molte, le quali voler tutte raccontare sarebbe lunghissimo? che altro suonano le parole del Salvatore nello evangelio, se non uno sermone da' sensi alieno? il quale parlare noi con più usato vocabolo chiamiamo allegoria. Dunque bene appare, non solamente la poesì essere teologia, ma ancora la teologia essere poesia. E certo, se le mie parole meritano poca fede in sì gran cosa, io non me ne turberò; ma credasi ad Aristotile, degnissimo testimonio ad ogni gran cosa, il quale afferma sé aver trovato li poeti essere stati li primi teologizzanti.

Giovanni Boccaccio. Trattatello in laude di Dante. XXII.

musas hereditárias

Morì il Petrarca ad Arquato, villa del Padovano, in montana, dove in sua vecchiezza, ritraendosi per sua quiete a vita otiosa et separado da ogni impedimento, avea eletto sua dimora. Tenne il Petrarca, mentre che visse, grandissima amicitia con Giovanni Boccaccio, in quella età famoso ne' medesimi studii, sì che, morto il Petrarca, le Muse fiorentine, quasi per ereditaria successione rimaseno al Boccaccio, et in lui risedette la fama de' predetti studii, et fu successione ancora nel tempo, però che, quando Dante morì, il Petrarca era d'età d'anni diciasette et quando morì il Petrarca, era il Boccaccio di minore età di lui di anni nove, et così per successione andarono le Muse.

Leonardo Bruni. Vita del Petrarca.

quae absunt cupimus; quae adsunt negligimus

[COLLUCIUS SALUTATI]
Sunt enim optime artes labem aliquam passe; neque enim id unquam negabo; non tamen sunt ita delete, ut eos qui se illis tradidere doctos ac sapientes facere non possint. Nec tamen tunc, cum he artes florebant, omnibus placebat ad cacumen evadere, pluresque erant qui paucis, ut Neoptolemus, quam qui omnino philosophari vellent; quod item nunc ut faciamus nihil prohibet. Denique videndum est tibi, Nicolae, ne dum ea solum velis que fieri non possunt, etiam ea que fieri possunt asperneris et negligas. Non extant omnes Ciceronis libri? At aliqui supersunt, nec parva quidem pars; quos vel ipsos utinam probe teneremus; non enim adeo nobis ignorantie calumnia esset pertimescenda. Perditus est M. Varro? Dolendum est, fateor, et moleste ferendum; sed tamen sunt et Senece libri, et aliorum permulti, quo nobis, nisi tam delicati essemus, facile M. Varronis locum supplerent. Atque utinam tot vel sciremus, vel etiam discere vellemus, quot hi libri, qui etiam nunc extant, nos docere possunt. Sed nimium, ut modo dixi, delicati sumus: que absunt cupimus; que adsunt negligimus. At contra oporteret presentibus, utcumque ea sint, uti, absentium vero, quandoquidem cogitando nihil proficimus, desiderium ex animo removere.

Leonardus Bruni. Dialogus ad Petrum Histrum Primus.

Leonardus Bruni Florentinorum Cancellarius


Postquam Leonardus e vita migravit
Historia luget Eloquentia muta est
Ferturque Musas tum Graecas tum Latinas
Lacrimas tenere non potuisse




Agora que Leonardo a vida deixou
A História faz luto — a Eloquência emudesce;
E parece que as musas as gregas latinas
Não cessarão o seu pranto.

Incipit Comœdia

Umana cosa è aver compassione degli afflitti: e come che a ciascuna persona stea bene, a coloro è massimamente richiesto li quali già hanno di conforto avuto mestiere e hannol trovato in alcuni; fra' quali, se alcuno mai n'ebbe bisogno o gli fu caro o già ne ricevette piacere, io sono uno di quegli.

Giovanni Boccaccio. Decameron.

É coisa humana ter compaixão daqueles que sofrem: e enquanto que fica bem a qualquer pessoa, é principalmente esperado daqueles que, tendo tido necessidade de conforto, o encontraram em alguém; e acontece que, se alguém alguma vez desse conforto precisou, ou lhe foi grato, ou recebeu o prazer que dele advém, eu fui um deles.

Tradução minha.

Acerca de mim

A minha foto
Venus had twisted her lips in prayer. Agenbite of inwit: remorse of conscience. It is an age of exhausted whoredom groping for its god.